Moederdag

Wat een feest, de twee moeders waren met hun zonen naar oma Nannie afgereisd voor Moederdag. Beetje eerlijk verdeeld zullen ze wel gedacht hebben, de meisjes met de vaders mee naar de andere oma. Ik was ondertussen na alle heiligenfeesten en een flinke dag lopen - in de verte kon je de besneeuwde toppen van d e Siërra de la Demanda zien liggen- in een piepklein dorpje Tosantos beland met maar 1 alberge. Bleek van de broeders van san Francesco de Assis te zijn. Samen naar de bergkapel, samen eten voorbereiden, tafel dekken, eten en als klap op de vuurpijl samen zingen, ik griezel er nog van. Gelukkig was het avondgebed niet verplicht, zodat ik dat niet behoefde rte ondergaan. Met ontegenzeggelijk de meest goede bedoelingen werd je daar verzopen in de liefde. De volgende ochtend ben ik -zoals dat heet-voor het zingen de kerk uitgegaan. Ze zullen mij ongetwijfeld hebben gemist bij het ontbijt . . .
Toen ik na aankomst en inschrijving mijn bag naar de slaapzaal bracht zag ik al direct dat dit de alberge de peregrinos was waar ik beslist niet in had willen slapen. De schrik sloeg mij om het hart. Ruim 30 matrasjes tegen elkaar aangeschoven, geen plaats voor de rugzak. . . dat wordt behelpen! Il zal er niet te veel over uitweiden, maar het was - zouden de Engelsen zeggen- met hun gevoel voor understatement ,
not amusing! Er was ook niets te drinken, maar gelukkig was er een vrachtrijderscafe om de hoek, waar ik ook WiFi ontdekte. Good for me!
We hebben dus even heel gezellig geskyped, gezwaaid en even gebabbeld ter ere van Moederdag .
Vol gas richting Burgos!