Reflectie

Nu de Camino er  (bijna) opzit -ik denk, dat deze in je hoofd nog wel even zal blijven doorgaan- wordt het hoogtijd om de vastzittende stijve kuiten een beetje los te lopen. Los te rennen bedoel ik, want ik ren liever dan dat ik loop. Ik ben eigenlijk helemaal geen loper, het kwam gewoon zo uit, er moest even gelopen worden omdat je de Camino niet kunt rennen, maar om in conditie te blijven wordt er gerend! Kijk, dat Pieterpad wil ook maar niet echt opschieten, gewoon omdat we het samen wel willen, maar het heeft geen prioriteit. Enfin, de gedachten schieten heen en weer, alles staat nog in het teken van een plaatsje vinden en dat zal best nog wel even duren! Veel erger zal het worden waneer de ca 1200 foto's op Picasa zullen zijn geselecteerd. Ik zal er zo'n 500 overhouden die of op een cd of op eenn webalbum gezet zullen worden, waar mijn collega-pelegrino's  ze naar behoeven kunnen afhalen voor eigen gebruik. Eerst nog even afrekenen met de Ixus 1100 die mij mooi in de steek heeft gelaten toen het er op aankwam. Hij heeft een week lang in een handdoek bovenin de rugzak meegereisd, plotseling schoof de lens weer naar binnen en werkte alles weer normaal.

Cruz de Ferro, Lies en Mike

Een van de indrukwekkendste foto's blijf ik die vinden van Lies  die de blinde Mike begeleidde gedurende de hele Camino! Ik heb ze naderhand nog een keer gezien, het is geen verhaall! Mike heeft geleerd om precies in de voetstappen van Lies te lopen, zo gaan ze ook de steenberg aan de voet van het Cruz de Ferro op. Stapje voor stapje zonder te vallen wordt de berg genomen!Lies vertelt, Mike voelt aan de paal van 5 mtr, hij voelt alle snuisterijen die de pelgrims van alle landen daar hebben achtergelaten. Ze staan er alletwee een moment pijnzend bij maar maken zich snel uit de voeten, wanneer een (duitse) bus zich aandient, de stilte is weg, de ontroering verbroken. Ik heb Lies alle foto's kunnen opsturen, ze zal er blij mee zijn.

Waarom ben ik ook al weer gestart met de Camino? Is de wereld er beter van geworden? Nou, dat kan ik niet zeggen wanneer ik  in het 8 uur journaal een - voor het oog van de camera- wild om zich heen slaande Griekse (ultra linkse) politicus afgevoerd zie worden of  lees van de 100 'door rebellen'  gedode militairen in Syrie waarop een dag later het bericht komt van massale slachting, 100 burgers gedood door militairen van Assad. . . . Daar is de Camino niet voor bedoeld. Het gaat alleen over jezelf, over wat je denkt en wat je voelt, over hoe je tegen zaken aankijkt, over de mogelijkheden het eens van een andere kant te bekijken, over het bedenken van nieuwe strategieen en het vinden van oplossingen. Daarvoor heb je ruimte nodig in je hoofd, anders werkt het niet. Juist door de wetenschap dat de hele Camino zeker 30, maar misschien wel 40 dagen zal duren zonder noemenswaardige afleiding maakt je los van je problemen.
Het geeft een andere horizon in een wereld die dicht staat bij de natuur, waar regen en wind de wet zijn van vandaag, waar eerst de basics, de primaire behoeften aan de beurt zijn en de  aandacht opeisen. Zijn die vervuld komt er direkt ruimte vrij 'to make up your mind', en er eventueel met collega-pelerino's over te praten.
Want dat wil iedereen graag weten, het is zelfs de meest gestelde vraag gedurende de hele Camino: waarom ben je hier aan begonnen en wat hoop je te bereiken. Ik had het er al eerder over, Wilfred Kemp bouwt een heel programma op TV over diezelfde vraag. Iedere Pelegrino heeft zijn eigen antwoord.

Mijn steen bevat de namen van onze hele (kleine) familie van 10 personen. Mijn wens is, dat ze allemaal gelukkig worden, ieder op zijn eigen manier. We doen ons best!
Het was een geweldige tijd met veel alleen zijn, maar ook met fijne gesprekken en leuke ontmoetingen! Ook, niet onbelangrijk, hebben we veel gelachen en soms heerlijk van de Spaanse tapas gesnoept met elkaar.
 I thank Bob and Marion for their cd The Way with Martin Sheen, I greet my friend Jim from Okanagan of B.C. in Canada, we had a very good time together, same message for the old Jim from Ireland, young Jim from Lanzarote, Ann from Disneyland we conquered the Pyrenees in a heavy storm, Gaby from Germany, my first walking mate, I lost her and never saw hr again, my two dutch friends, John and Bert, we had our finest tapas evening in Pamplona and kept each other informed about places and things to see,  the bikers Truus and Rob from the Netherlands,Tess from Texas, Magda Kovac from Czech Republic, Torvald from Sweden, Camille from Danmark who had her 22 birthday and spent a whole bottle of wine, Darlene from Okanagan Canada, we had a fine mail-contact,  Tom from Germany, Jean Michel from  Lille, Soyen Kang from Korea, Dolores darling from NY, Gerhard from Holland (knows my brother), Ineke Ottburg from Belgium with her nice hat,  Leo and his mother and ount from Brasil, not to forget Bolage from Hungary I lost him, Josef and his mate Luiz from Brasil, we did our first days together, Daniel and lovely Karen, they went home in Burgos, Ann and daughter Emma from the States, Antoine and Monique from France, we were room mates in the convent, Truus and Rob (bikers) we had a curious evening at the fathers of Padua, Luck from Belgium, Tom who knew everything from couliakie, Elizabeth and Digby Cook from England,Tim, the light weight man from Canada,  Joanne from the USA, Ricardo from Milano, he has walked the Camino 8 timews already, Ineke Ottburg from Belgium, Lisa and Mike near Cruz de Ferro,Tom and Hanneke from Heiloo,  Helen Robertson, we gave her the last bed, Pernille from Danmark, nice lunch in Santiage and I brought her to the bus to Finisterre,  Las Marias from Compostela (look at the internet)

Ook een welgemeend dank aan al mijn vrienden en kennissen die de moeite hebben genomen om mijn blog te lezen en ook te reageren hetzij telefonisch, in de mail, per post of rechtstreeks op het blog. Ik hoop, dat ik niemand vergeet,  daar gaan we dan:
Nannie, Patrick&Ingrid, Jeroen&Sas, Yvon&Gerard, Ruud&Maaike, Jan&MJose, Jan&Lily,  Anton v B, Nol V, John&Riet,  Rob&Marjan, Herman&Marij, Piet&Riet, Piet&Anne-Marie, Nell F, Hans&Wil, Lide B, Ruud&Anita, John&Miet, Joop&Lidy, Wil&Marij,Wilma&Arie,  Pim&Tineke, Nico&Annie, Henk&Alice, Geert&Gemma, Joheco, Albert N, Dok v L, Marjan&Rob,Kim F,  Wim&Annemie, Hannie &Lei, Mieke&Cor,Frans&Hanneke, Oscar/Piet, Ton&Elly, Theo&Celeste, Gon&Han, Jac&Toos, Astrid&Maurice, Ton& Mientje, Mariet, Sjra&Bep,Martine&Niek, Harry&Tiny, John&Marion, Marianne&Leon, Mariet&Ton, Henk&Els, Ceriel&Ellen,Carla P,  kiss, kiss!

Tot slot een foto van mama Ingrid met dochter Roos (7) , om wie het allemaal begonnen is. Hartelijk dank aan alle donateurs, die een grote of kleine gift hebben gedaan aan de Nederlandse Coeliakie Vereniging.
(glutenvrij.nl,  rek 33.78.09.917, vermelding 'camino')

Harry, pelerino for 29 days!