Nu even iets over de techniek: Ik heb geprobeerd om met de iPhone een artikeltje te schrijven in het blog: dat schrijven ging nog wel, erg klein allemaal, maar dat is een kwestie van wennen denk ik. Alleen moet je niet vergeten het artikeltje op te slaan onmiddelijk na het afsluiten, anders ben je het kwijt!! (ik dus). Enfin, alweer geleerd.
De bedoeling van de iPhone was natuurlijk om uit te zoeken of ik de (dagelijkse) notities direkt op de iPhone zou kunnen intikken (met twee vingers. . . maar die vingers van mij zijn toch al niet meer zo flexibel!) Nou dat gaat dus. Beetje oefenen maar het is te doen. Spaart mij het zoeken naar een internet cafe en dan maar hopen dat er een pc vrij is op dat moment. . . Ik heb zelfs nog even overwogen om de iPad mee te nemen,. maar die is te zwaar en te kwetsbaar. Bovendien is hij niet van mij maar van Nannie, en zij heeft 'm nodig voor uitzending gemist EN 'find your iPhone' zodat ze kan zien waar ik ergens zit in de Camino. Een juweel van een app!
Wanneer ik dus mijn verslag rechtstreeks in het blog kan intikken zijn er nog een paar hindernissen te nemen: waar is een WiFi verbinding, waar krijg ik voortdurend stroom en hoe kan ik foto's op het blog zetten met de iPhone. Misschien zijn er nog meer punten, kom ik dan later wel op terug. De WiFi lost zich vanzelf op door de WiFi-finder app te gebruiken (en vragen in de omgeving <donde es un transmisor de WiFi>). Het stroomprobleem is in 'the real world' eigenlijk geen probleem. Er is overal wel een stopcontact in de buurt en opladen maar. Maar in de Camino is dat niet altijd en overal mogelijk. Je ligt in een slaapzaal met 20, of 100 man. Misschien zijn er nog meer 'stroomzoekers' en is er maar 1 stopcontact op die zaal. Het laden duurt gemiddeld 2 uur. Wil je je iPhone zo lang alleen laten etc. . . Het stroomprobleem heb ik opgelost door een zonnepaneeltje (11x16cm) op de rugzak te zetten. De solarcellen voeden de batterij in het tasje, de batterij voedt de iPhone wanneer deze wordt aangesloten. Ik heb dus mijn eigen energiecentrale bij mij! Het geheel weegt ca 350 gram inclusief batterij, nou ja, je moet er wat voor over hebben! Mijn fototoestel moet nog wel gewoon in de lader, tsjonge, waar ben ik aan begonnen. . . .
De bedoeling van de iPhone was natuurlijk om uit te zoeken of ik de (dagelijkse) notities direkt op de iPhone zou kunnen intikken (met twee vingers. . . maar die vingers van mij zijn toch al niet meer zo flexibel!) Nou dat gaat dus. Beetje oefenen maar het is te doen. Spaart mij het zoeken naar een internet cafe en dan maar hopen dat er een pc vrij is op dat moment. . . Ik heb zelfs nog even overwogen om de iPad mee te nemen,. maar die is te zwaar en te kwetsbaar. Bovendien is hij niet van mij maar van Nannie, en zij heeft 'm nodig voor uitzending gemist EN 'find your iPhone' zodat ze kan zien waar ik ergens zit in de Camino. Een juweel van een app!Wanneer ik dus mijn verslag rechtstreeks in het blog kan intikken zijn er nog een paar hindernissen te nemen: waar is een WiFi verbinding, waar krijg ik voortdurend stroom en hoe kan ik foto's op het blog zetten met de iPhone. Misschien zijn er nog meer punten, kom ik dan later wel op terug. De WiFi lost zich vanzelf op door de WiFi-finder app te gebruiken (en vragen in de omgeving <donde es un transmisor de WiFi>). Het stroomprobleem is in 'the real world' eigenlijk geen probleem. Er is overal wel een stopcontact in de buurt en opladen maar. Maar in de Camino is dat niet altijd en overal mogelijk. Je ligt in een slaapzaal met 20, of 100 man. Misschien zijn er nog meer 'stroomzoekers' en is er maar 1 stopcontact op die zaal. Het laden duurt gemiddeld 2 uur. Wil je je iPhone zo lang alleen laten etc. . . Het stroomprobleem heb ik opgelost door een zonnepaneeltje (11x16cm) op de rugzak te zetten. De solarcellen voeden de batterij in het tasje, de batterij voedt de iPhone wanneer deze wordt aangesloten. Ik heb dus mijn eigen energiecentrale bij mij! Het geheel weegt ca 350 gram inclusief batterij, nou ja, je moet er wat voor over hebben! Mijn fototoestel moet nog wel gewoon in de lader, tsjonge, waar ben ik aan begonnen. . . .
