Het grote Niets

Op ongeveer 2 dagen van Leon, na veel kilometers in de regen langs een soort provinciale weg te hebben gelopen (dit zijn de slechte kanten van de Camino, vangrailtje, zooitje grind ernaast en de camino gaat verder langs een weg die er eerst niet was) kwam er een splitsing. Mogelijkheid om de Romeinse route te lopen, 8 km tot aan de refugio , dan de volgende dag 22 km door de hoogvlakte met helemaal niets. Er wordt voor gewaarschuwd, je moet alles zelf doen en er zijn geen winkeltjes, koffie, ontbijt, een mooie uitdaging dus. Ik dus rechtsaf over de Romeinse Route. De refugio in Calzadilla de Hermanillos had maar 18 bedden, en ja hoor, toen ik er om 16.30 uur aankwam waren alle bedden bezet. Mooie boel, doorlopen was onmogelijk (22 km ), dus op zoek. God (who else?) vond dat
Ook wel zielig denk ik, dus hij stuurde mij Jim (Engelsman) die ook geen bed had. We hebben samen een 2pk genomen (45) en werden vervolgens verrast op een werkelijk heerlijk diner met 5 gangen, veel vino en veel lol met Australiërs, Engelsen en een Duitser.
Het engeltje van Jac doet het overigens nog steeds, alleen is een vleugeltje lam, ze mag nu mee in mijn tasje, ik let er wel op!
Volgende morgen (mijn maat sliep
nog) om 06.30 uur gestart. Niemand voor mij , helemaal niemand achter mij, lopen, lopen. Voor de goede orde: niemand kwam mijnkoffie brengen, er
Was geen ontbijt voorzien, gewoon gaan dus! Volgens mij raak je hier de geest van de Camino . . . Niet zeuren, accepteren! Ik hoefde maar 22 km op de hoogvlakte (uitgerekend 5 à 6 uur) dus eerste koffie om rond 12.00 uur.
Oh ja, er zitten wel altijd + 12 kg in de
Bagpack en die hoort erbij!
Ik spreek met mezelf af, dat ik pas om 09.00 uur een broodje mag eten, de
Rest om 12.00 uur. Om 9 uur was er nergens een droog plekje in het gras te bekennen, doorlopen dus. 10 uur naast waterpomphuisje stokbroodje kaas met water, en de oortjes in. Nog geprobeerd Nannie te bellen, geen mast in de buurt dus geen verbinding.
De muziek op de hoogvlakte is geweldig, veel sterker als thuis. Er is niets om je af te leiden, je kunt er ontroerd naar luisteren en van genieten. Er zitten zo'n 1000 nummers in , van klassiek tot Andre Hazes duS je weet nooit wat je te horen krijgt. En plots, na de 3e van Beethoven was hij er weer: Paradaise by the dashboard light. . . Ik geniet er altijd van, dat stel samen in een knots van een Amerikaanse slee, ergens op een heuveltop, beetje zwoele avond, 'they were seventeen and barely dressed '
Op de radio een verslag van een honkbal wedstrijd met veel spanning en hoogtepunten. Hij is erg onrustig en wil van alles. De muziek zweept het boeltje op. Plots roept zij: ' stop right there, . . . I want to know if you love me, will you love me forever, do you need me, will you never leave me, will you make me so happy for the rest of my life. . . Zij zoekt vertrouwen, can I trust you dat wil ze weten. . .
Hij komt terug met: let me sleep on it, I Will give you an answer in the morning
Zij is het daar niet mee eens en weet er nog aan toe te voegen: I can wait all night boy. . . It is Yes or No!
Daar loop ik dan de verdere morgen aan te denken, yes or no. . .
Het gaat om vertrouwen, en daar heeft ze gelijk!
Motto: trust me!







Je