Van heuvelen en dalen

Tijdens het eten hebben we weer eens vreselijk gelachen. Er zitten altijd zo'n 10 nationaliteiten aan tafel, soms gaan de gesprekken boven de taalgrens uit, zoals over het verhaal over de film ' the intouchables' Ik vertelde de plot en het fragment van de achtervolging vol overgave in het Nederlands aan collega pelerin. De Italiaan begreep waar het om ging, hoewel hij geen woord Nederlands spreekt of verstaat! Toen we aan de arrestatie toewaren en half onder de tafel lagen van het lachen vertaalde hij mee, en begonnen ook de Italianen mee te doen. Hij had zijn versie, wij de onze, maar de hele zaal lag dubbel! Ook kwam het verhaal van de envelop met goede wensen die nog moet worden afgeleverd bij het ' cruis. De Ferro ' aan de orde. Ik vertelde ter bij, dat de envelop inmiddels ongeveer zelf een balletje papier was geworden, omdat er al 3 stevige buien overheen waren gekomen. Iedereen was het er overeens, dat God al precies wist wat er op de wensenblaadjes was geschreven, dus leesbaar of niet maakt niets uit!

Het weer was een verzoeking gisteren. Het bleef maar regenen, niet echt hard, maar hard genoeg om er van binnenuit kleddernat van te worden. Ik had de goumaches al aangetroken over de regenbroek wzodat de schoenen en voeten optimaal beschermd zouden zijn. We kwamen in een gebied terecht waar de vette rode klei zo glad was geworden als een bak met vet. Je moest de Camino blijven volgen, dus dwars door die bagger heen. De schoenen wogen het dubbele gewicht, de loopbroek zat tot op kniehoogte onder de vette smurrie. Het lopen was niet leuk meer, door de regenkleding was je opgesloten in je eigen kleding en werd je van binnen net zo nat als van buiten! Wasmachine aan en alles er in. Dat doen we tegenwoordig met tweeën tegelijk, om de kosten te besparen. Wasje draaien 3 euro, drogen 3,5 euro. Wordt vervolgd Harry