De jongeman ging niet in op de avances van de dochter van de herbergier, zij pikte dat niet, verstopte de gouden drinkbeker in zijn mochilla (rugzak) hij werd gepakt, beschuldig d van diefstal, veroordeeld tot de galg.
Ouders gingen naar de bisschop, vertelde dat hij nog leefde omdat de heilige (ik ben het even kwijt) hem de hele tijd had ondersteund. Bisschop verklaarde dit ' onmogelijk' tenzij de twee (waarom twee?) gebraden kippen die hij wilde gaan opeten NU zouden wegvliegen en ziedaar, fladder fladder, daar koos zijn maaltijd de vlucht naar voren. Jongen bevrijd, boze dochter opgehangen, toch nog gerechtigheid!
Vanaf dat moment worden twee grote witte kippen IN de kerk gehouden. Wanneer zij kukelen als je de kerk binnenkomt mag je wens verhoord worden. Bij de winkel achter in de kerk
Hebben ze dat praktisch opgelost: kippetje met electronisch oogje kakelt er op los als je er langs komt. Altijd prijs dus.
We raken hier toch een punt: hoever is de commercie al doorgedrongen in het fenomeen dat Camino heet?
Ik ben nu bijna op de helft en zie toch dingen die anders zouden kunnen
Voorbeeld: de pelerino die toegang moet betalen bij alle belangrijke kerken en Kathedralen, (zou gratis moeten zijn), het laten betalen voor toegang tot internet in de refugio's en tegen een
Belachelijk tarief van 1 euro voor 20 minuten , terwijl een simpel routertje iedereen aan gratis internet
Zou kunnen helpen, de soms wel
Erg simpele inrichting van de onderkomens die met weinig moeite efficiënter en comfortabeler gemaakt zouden kunnen worden. Ik kom hier op het einde van Le chemin nog een keertje op terug.
